Statement 

Rowena Peters (1982, Vorden, Nederland) heeft een speciale band met niet-menselijke dieren. Oogcontact met (huis)dieren laat haar een onvoorwaardelijke liefde ervaren waarbij er geen woorden nodig zijn. Sporen die de natuur achterlaat zoals materialen als veren en haren van dieren raken haar diep.

Deze verzameling van indrukken is vaak de inspiratiebron en het uitgangspunt van de schilderwerken, sculpturen en installaties die Peters maakt. Het werk van Peters bestaat uit meerdere lagen die ontstaan ​​waardoor zij wisselend destructief en opbouwend werkt, een visualisatie van de complexiteit van het leven.

Net zoals filosoof Eva Meijer (oa bekend van het boek 'dierentalen') geeft Peters de dieren een stem. Maar in plaats van woorden, gebruikt Peters is een veelzijdigheid aan materialen, waarbij karton een geliefd en veelgebruikt medium is. Peters haalt met haar werk de natuur naar binnen, rauwe elementen worden hierbij in een huiselijke en menselijke context geplaatst. In de installatie speelt zij met de maatvoering van de objecten; zijn zij voor het dier of zijn zij voor de mens gemaakt?

Peters wil verantwoordelijkheid nemen en stil staan ​​bij de omgang met, en de relatie tussen, dier en mens. Peters houdt zich onder andere bezig met de volgende vragen: Wie zijn wij als mens om het leven van een dier te beëindigen? Waarom mag een dier er op een specifieke plaats of tijdstip niet gewoon zijn? Zijn dier en mens gelijk?